“Dan GA ik er toch uit T*fuslijer! Ik wíl hier niet eens meer zijn op deze KTschool!”
Wow… Wát een power, wat een kracht! Ik zag haar lichaam en ogen en ik dacht wow…
En ik dacht ook Oeps. Dit is niet het handigste wat je tegen een leraar kunt roepen als je toch al bijna wordt geschorst.
Ik was blij dat ze me vertelde wat ze echt had gezegd en het niet mooier had gemaakt dan het was. En ja, ik kon me haar woede prima voorstellen, want ze kreeg ook geen eerlijke kansen (meer) en het was deze keer onrechtvaardig.
Maar ja. Gelijk hebben en daar op een wijze, volwassene en handige manier mee omgaan, dat is iets heel anders.
Haar gespannen en rebelse houding verzachtte toen ik zei dat ik haar helemaal begreep. En dat ook mij niets zo op de kast krijgt als onrecht, dus tja. Maar ja.
“Wil je echt van school? Want mij maakt het niet uit, ik vind alles prima, als JIJ maar eerlijk bent naar jezelf. Wil je van school? Want dan maken we daar een plan voor.”
Nee, dat wilde ze niet. Eigenlijk, wat ze echt wilde, was dat leraren haar zagen zoals ze was. Dat ze het zagen als ze wél een keer haar best had gedaan, dat ze het zagen als ze wél oplette en dat ze haar het voordeel van de twijfel gaven als het een keer anders ging. Of, dat ze haar in elk geval éérlijk behandelden en haar de kans gaven het uit te leggen.
“Hoe moet die leraar dat dan weten? Leraren kunnen geen gedachtes lezen, die zien alleen je gedrag…”
“Ja, dat is wel zo…”
Toen hebben we samen een plan gemaakt hoe ze de leraren kon laten zien dat ze haar best deed. Een plan waarmee we alvast droog oefenden (ik was oneerlijk en gemeen, zij telde rustig tot drie en vroeg of ze het uit mocht leggen, dat soort dingen).
We hebben goed de voordelen van haar plan besproken, wat het haar nu en in de toekomst kon brengen. En de nadelen en worst case scenario’s als er niks veranderde.
Twee sessies hebben we gedaan, toen was het klaar. De leraren merkten verschil, haar ouders ook. Zij vond het nog altijd lastig, soms ging het nog wel eens mis (“ja dat is een les, mevrouw, en geen falen hahaha”).
Maar het ging toch allemaal een stuk soepeler.
Haar woede is haar kracht geworden, die ze inzet om voor elkaar te krijgen wat ze wil.
Mooi man, wat gaat de wereld nog veel aan deze powervrouw hebben!
Ben jij het eeuwige gekissebis zat? Wil je vandaag nog een fris en verbindend moment met je dochter?
Vraag hier je meidenkaartjes aan!
Vandaag al een ander gesprek, een ander contact en elkaar weer even anders aankijken!
Yep, als je de kaartjes aanvraagt krijg je ook af en toe een mailtje met nieuwe info, leuke tips en grappige/ontroerende anecdotes in je inbox. Je kunt je natuurlijk altijd weer uitschrijven als je het stom vindt.
