Hoe weet ik nou hoe het met mijn kind gaat?
Ja een simpele vraag die ik kreeg, vandaag. Maar het antwoord, daar ben ik al de hele dag mee bezig. En nu heb ik dus goed nieuws en slecht niews…
Het goede nieuws: 999 van de 100 keer is er niks aan de hand, gewoon puberdingen.
Het slechte nieuws: Het is niet eenvoudig om er precies achter te komen hoe het met je kind gaat, en je hoeft ook niet meer alles te weten. Ze mogen hun eigen pad gaan lopen, met pijn en obstakels die jij niet meer hoeft op te lossen.
Maar ja. Je maakt je soms zorgen, als ouder, en je bent ook nog gewoon verantwoordelijk voor het welzijn van je kind…
Hoe kom je er dan achter?
Je kunt het natuurlijk altijd gewoon vragen. Wie weet. Nooit geschoten etc.
Maar meestal is het antwoord: “Goed hoor.” …. “IK ZEI TOCH GOED!!!!”
Hmmm. Ja okee. Wat werkt wel:
Ten eerste: Vertrouw op je gut feeling. Vaak weet je ergens best of het gaat om gewone (hoe pijnlijk ook) puberperikelen en wanneer er echt iets niet klopt.
Disclaimer: Dit vraag aan jou als ouder is dan dat je wél in de gaten hebt waar je eigen pijnpunten zitten, waar je overdreven bezorgd bent of juist geneigd om te hard te zijn. Dus neem sowieso de moeite om eens eerlijk naar je zorgen te kijken, gaat het over je kind? Of eigenlijk over jou?
Ten tweede:
Let niet zo zeer op de boodschap die ze meegeven, maar op de woorden die ze gebruiken. Vaak verbloemen pubers hun echte gevoelens, maar door de individuele woorden die ze hiervoor gebruiken krijg je toch inzicht. Gebruiken ze het woord ‘oneerlijk’? Of ‘bang’ of juist ’trots’? Luister maar eens. Let ook op hun houding, hun hygiëne, hun cijfers, … als er plotselinge onverklaarbare veranderingen zijn, zijn ze óf verliefd of er is iets aan de hand.
Het komt trouwens wel vaker voor dat wat je puber zegt of doet totaal niet is wat ze eigenlijk over willen brengen. Zo betelent ‘BOEIEN!!’ juist heel vaak: ‘Ik weet het ff niet meer, help me!’
Ten derde:
Je kunt vaak ook veel te weten komen via verhalen over andere mensen of andere situaties. Vertel iets over vroeger, of over een collega, bijvoorbeeld over pesten, en vraag iets als: “Wat had jij nou gedaan? Vond je dat handig van x?” en geef ook zelf antwoord. Hier moet je niet te veel faken. Luister naar hoe ze het zeggen, hoe ze er bij zitten (ontspannen / gestressed) of welke onderwerpen ze gaan zitten vermijden (red flag? Behalve als het over seks gaat, dat willen ze altijd vermijden als hun ouder er bij zijn).
Ten vierde:
Face-to-face voelt vaak bedreigend. Als je naast elkaar staat of loopt of in de auto zit, praat je makkelijker over dingen die kwetsbaar zijn. Pubers in elk geval wel en ikzelf ook. Afwas, hond uitlaten, onderweg naar sport… mooie gelegenheden om eens een beetje nonchalant wat dingen aan te snijden.
Ten vijfde:
Schrijven of appen is minder heftig voor ze dan recht in hun gezicht vragen. Je kunt ze ook bv vragen ‘app me een zonnetje als alles okee is en een aapje als je een luisterend oor kunt gebruiken’. Verder hoef je er geen punt van te maken. Je kunt ook ouderwets een brief schrijven. Ik heb mijn jongens ooit een soort ‘get out of jail free’ brief gegeven. Met er in dat ik altijd van ze houd, altijd trots op ze ben, en als er iets is waar ze heel erg mee zitten en dat ze niet durven te vertellen, ze me die brief mogen geven. Dan wordt ik niet kwaad en ga niet preken en laat ze helemaal uitspreken en vraag ik ze wat voor soort steun ze zouden willen hebben. Mijn jongens hebben die brief echt bewaard (had een beetje verwacht hem bij het oud papier terug te vinden op een dag) maar gelukkig nog nooit nodig gehad.
Als laatste:
Maak je je echt zorgen, over bv pesten, snijden, eetproblemen, verslaving, gedachtes over zelfmoord, ga dan eens zélf, zonder je kind naar je huisarts om je zorgen uit te spreken en advies te vragen.
Zo. Nou. Succes met uitzoeken wat er om gaat in dat warrige puberhoofd van je prachtkind. Het is niet eenvoudig, maar wel een coole puzzel. I love pubers.
Wil je je hier echt beter in verdiepen? Je puber beter begrijpen en zelf ook de ouder zijn die je wel bent, maar wat er niet altijd uitkomt? Check dan mijn PuberOuderTraining, echt een pracht training tegen kostprijs (49,95) die ik gemaakt heb als handleiding voor alle ouders die pubers aan het opvoeden zijn.
Ik heb er zelf ook veel aan gehad, want coach zijn is één ding, het echte leven gaat niet altijd volgens het boekje. Dus ik ben blij met mijn eigen training. Nieuwsgierig? Check HIER.
