“Ik weet het echt niet meer, Femke…”
Soms komen ouders met hun handen in hun haar bij me. Ze willen zo graag dat hun dochter een mooie, heldere, open toekomst tegemoed gaat. Het hoeft helemaal niet op die van hen te lijken, als ze maar gelukkig is! Ze hoeft heus niet aan hun burgerlijke huisje-boompje-beestje verwachtingen te voldoen, echt niet.
Maar ze zal toch wel een inkomen moeten hebben. En vrienden en vriendinnen. En met filosofie vált er toch gewoon geen droog brood te verdienen?! Alles leuk en aardig, maar zonder diploma en zonder inkomen is ‘gelukkig worden’ niet bepaald makkelijk in deze maatschappij. Als ze nou maar inzag dat ze NAAST een een stevige basis ook heel erg zichzelf kan zijn! Met tattoos en al. Later dan, hè?
Ja daar ben ik het dan helemaal mee eens. Het verschil tussen hen en mij is dat ik er niet middenin sta, dat het niet mijn rebelse meid is en dat ik dus makkelijker vertrouwen kan hebben. Vertrouwen in hen als ouders, vertrouwen in hun dochter, haar kracht, haar vindingrijkeid, haar intelligentie en haar veerkracht.
Ik heb vertrouwen in hun toekomst als gezin en als indiviuen. Want het komt gewoon meestal goed.
Dat meisje dat van de haverklap van school gestuurd werd? Diploma gehaald en gelukkig.
Dat meisje dat haar diploma niet haalde en alles in deelcertificaten moest gaan doen? Leuke man, topkinderen en gelukkig.
Dat meisje dat alleen maar zwart droeg, haar neus liet piercen, niks zei en alleen hele donkere gedichten schreef? Woont in London en is gelukkig.
Dat meisje dat zich altijd en eeuwig een toeschouwer voelde, altijd bij de groep maar nooit er in, dat meisje dat de anderen nooit echt begreep en daar deep down ook niet zo’n behoefte aan had, dat meisje dat heel veel alleen was en bijna nooit eenzaam? Dat naar London ging op haar achttiende in haar eentje? Dat meisje heeft een eigen huis, drie zoons, een fantastische echtgenoot en een eigen praktijk 😉
Mijn uitgangspunt is dat het meestal goed komt. Mijn rol is die van buitenstaander, die net iets makkelijker ziet waar de kansen liggen, die getrained is om die vragen te stellen die die mogelijkheden aan het licht brengen.
En als ouders het dus niet meer weten, omdat het ouders zijn en als ik kan lachen om de streken van hun dochter en als hun dochter het vertrouwen krijgt dat haar eigen kracht en talent meer dan genoeg is om haar zonder meer op haar pootjes terecht te laten komen, dan wordt het een selffulfilling prophecy en KOMT het ook allemaal gewoon goed.
Met of zonder een studie filosofie, kunstgeschiedenis en zelfs met een studie Engelse taalkunde.
