Weetikveel of jou kind dat aan kan!
Daar kom je ook niet achter tenzij je het probeert. Iedereen weet wel ongeveer wat een weloverwogen risico is. Kijk naar de feiten. Wat kan er misgaan? Hoe groot is die kans? Wat zou er dan moeten gebeuren?
En doe dat vooral lekker samen met je kind. Leren jullie beiden van.
Sorry als ik een beetje kriegelig over kom, maar pubers zijn geen kleuters. Ze kunnen lezen, schrijven en aan voorbijgangers de weg vragen. Ze kunnen de politie bellen en jou een geruststellend appje sturen.
Ja, ze zijn ook impulsief en snel verleid. Maar als ze met een vriendin met het vliegtuig naar familie in het buitenland willen en ze worden notabene ook nog gebracht naar en gehaald van het vliegveld, what the fuck?
Ga je dan, omdat jij zelf nog nooit in Het Buitenland (waar overigens ook voornamelijk normale mensen wonen en geen Mensenverslindende Aliens) ben geweest, je puber deze kans onthouden?
Dacht van niet. Hoop van niet. En toch krijg ik echt nog zo vaak vragen in de trant van ‘Denk jij dat mijn puber dit aankan?’
Geen idee. En zonder risico geen geluk en soms denk ik ‘Dom kind, dat overleg je niet met je moeder, dat DOE je gewoon.’
En niet dat ik nooit overbezorgd ben, hoor. Ik heb mijn middelste vanmorgen ook lekker met de bus gestuurd want het regende zo en ach jongetje je hoeft ook niet nat te worden, hè?! Duf van me. Hij is niet van suiker en had best kunnen fietsen.
Ik snap het best. Maar wat ben ik mijn eigen moeder dankbaar dat ze me op tienertoer liet gaan waar ik ook maar heen wilde en me alles zelf liet regelen. Dat ze me aanmoedigde om mijn eigen geld te verdienen en ook om een tussenjaar als au-pair in Engeland te gaan doen. Er had inderdaad van alles mis kunnen gaan, Maar ik had ook tussen school en huis onder een auto kunnen komen. Wat trouwens ook gebeurde en toen heb ik gelijk geleerd dat je dan wel even geruststellend naar huis moet bellen, omdat je ouders zich anders helemaal rotschrikken als een vreemde opbelt over verzekeringsgegevens.
Anyway. De Grote Boze Wereld lijkt misschien veel slechter dan vroeger, maar dat is echt voor een groot gedeelte een illusie. Als je in een sloppenwijk woont, of in een land waar oorlog is… Als je zonder gids en/of warme kleren de bergen in gaat of op zee gaat zeilen zonder enige ervaring… tja. Beter niet. Maar als je kijkt wat je je kind wilt laten doen, of die er verantwoordelijk genoeg voor is, of het veilig genoeg is, ga terug naar de feiten.
Wat kan er mis gaan?
Hoe érg zou het zijn? Voor wie? Voor jou of voor je kind?
Hoe groot is die kans?
Hoe onomkeerbaar zou het zijn?
Hoe zou je er mee omgaan?
Hoe zou je het oplossen?
En: Zou je het nog Verschrikkelijk Erg en Groot vinden als je straks op je 99ste op je sterfbed ligt? Of kun je er dan samen met je kind om lachen? “Niet zo best, maar wijze les!!”
Bespreek dit ook rustig met je puber, geef hem/haar/hen ook vooral tijd om zélf met de antwoorden te komen. Prachtig toch?!
ZO zet je wijze sterkte veerkrachtige kinderen in de wereld!
Dan moet je natuurlijk wél eerst een open communicatie-band met je kind hebben. Hoe je dat die creëert leer je oa in de online PuberOuderTraining (Echt een aanrader en het kost je de kop ook niet) en natuurlijk download je even de ToverTips hieronder, toch? Have fun! – Femke
