“Waaaarom doe ik mezelf dit elke keer weer aan?!?!?”
Uit je comfort zone walgwalgwalg waarom moet dat toch elke keer maar weer?
Mijn bed is zo lekker warm…
Het zit hier prima achter mijn laptoppie
Ik ben niet zó arrogant dat ik denk dat mijn acties écht verschil maken…
Ik ben geen chirurg of brandweerman ik red geen levens en ik heb het al druk genoeg met mijn eigen leven, mijn eigen gezin.
Waarom moet ik dan zo nodig…???
Omdat ik er later dankbaar voor moet zijn?
Omdat ik dan meer geld heb om op reis te kunnen?
Omdat ik anders in een depressieve ‘ik ben lelijk, vet en lui en verder niets’ bui terecht kom?
Omdat ik potverdriedubbeltjes een zelfstandige vrouw wil blijven?
Omdat er altijd één iemand op me zit te wachten.
Alle bovenstaande redenen gelden, en die laatste zorgt dat ik ook echt van mijn reet kom en aan de slag ga. Dan maar uit mijn comfortzone.
Gister gaf ik een lezing over veerkracht (wil je hem zien? Stuur me een berichtje en dan krijg je de link van me) en overdag had ik een training met een prachtmeid.
En het komt hier op neer:
We verlaten onze comfort zone alleen als:
- Het té veel ‘pijn’ doet om het niet te doen
- De beloning (de wortel) maar groot genoeg is
In het eerste geval ging het om een moeder die coaching echt zweverig vond en vaag en die niet wist hoe het haar dochter kon helpen. Maar er MOEST wat gebeuren, en mij vertrouwde ze. Haar pijn was te groot om zich vast te blijven klampen aan oude overtuigingen.
In het tweede geval ging het om beginnen aan huiswerk voor een stomvervelend vak van een stomvervelende docent. Ze had al tien redenen opgenoemd waarom het toch echt handig zou zijn om te beginnen.
Geen gezeik van ouders, geen gezeik van school, ze wilde de taal ook eigenlijk graag leren, anders moest ze het een andere keer inhalen etc etc.
En toch had ze genoeg inzicht om te zien dat geen enkele van deze redenen haar er toe aan zouden zetten om te gaan beginnen. De pijn was niet groot genoeg en de barre tocht uit haar comfortzone was te Bar. Okee. Beloning? Waar zou ze wel voor gaan rennen?
“EEN GROTE REEP CHOCOLA!” was haar antwoord. En ze zette een grote stap naar voren.
Nou ben ik niet bepaald een voorstander van eten/snoep als beloning, maar in uitzonderlijke gevallen, als geen groene gedachte meer wat doet, nou. Prima! Ze kon met haar moeder af gaan spreken wanneer en hoe ze die beloning ging verdienen.
Er is altijd IETS wat ons in beweging brengt. Soms is het iets heel anders dan wat we eerst denken, maar er is iets. Want als we echt tevreden waren met alleen de comfort zone, dan kwamen er geen wilde ideeën en plannen in ons op.
Wat zou jij EIGENLIJK echt wel eens voor elkaar willen krijgen?
Wat houdt je tegen?
En wat zou kunnen maken dat je vandaag de eerste stap zet?
Voor mij is het altijd dat ene kind, die ene moeder die vandaag wat aan mij heeft. Het kan volledig buiten beeld blijven, ik hoef er nooit wat van te merken, maar die ene die ik anders in de steek laat, daar steek ik mijn nek voor uit.
Waar doe jij het voor? Risico nemen, kwetsbaar zijn, in het diepe springen?
En wat zou jouw kind in beweging krijgen?
Wil je daar eens over brainstormen? Vraag een gratis sessie aan via https://www.sterknaarschool.nl/gratis-sessie
Zelf met je puber aan de slag? – Gratis eDOEbook
Rollende Ogen en
Slaande Deuren
Drie oefeningen om weer lekker in contact te komen met je pittige pubermeid
- Vaker weer samen lachen
- Echt luisteren en
- Echt gehoord worden
- Meer samen in plaats van ‘zoek het uit’
DRIE GRATIS OEFENINGEN om voor meer contact en meer lol!
BONUS: gratis regelmatig tips en leuke ideeën ontvangen.
(uitschrijven kan altijd!)
