Hij kon het zelf wel

Via Stichting Leergeld (kinderen in gemeente Het Hogeland kunnen gratis studiebegeleiding krijgen) kreeg ik de vraag of ik hem kon helpen. Ik zou de in-take telefonisch doen en vroeg het nummer van zijn moeder, zoals dat meestal gaat. Dat kreeg ik niet; “neem maar rechtstreeks contact op met Willem” (niet zijn echte naam).

Nou gaat er bij mij dan altijd een belletje rinkelen, maar ik weet van niks dus trek geen conclusies nog. Hij reageert gelijk en is ook optijd voor de in-take. Wat een bikkel.

Er rinkelt nog een belletje. Zeer verantwoordelijke, zelf-redzame pubers? Ze zijn geweldig en alles in mij smeekt om wat lasten van hem te mogen overnemen.

Daar heeft hij natuurlijk ook niks aan.

We bellen, ik vertel hem hoe ik werk, we lachen wat, ik vraag veel, geef wat tips, vraag door en luister. Als ik zeg dat hij mag schelden of huilen, dat het mij niks uit maakt en dat ik hem beloof dat ik wel blijf staan ontspant er wat. 

En ik blijf staan, natuurlijk. Ook als hij vertelt over de ellende van het afgelopen jaar. Daar is corona niks bij, geloof me. 

Hij vertelt, ik luister en blijf staan. Samen vinden we wat nieuwe ingangen, nieuwe uitdagingen. Hij zal informatie gaan inwinnen bij een andere school.

“Heb je iemand die je daar bij kan helpen?”
“Ja hoor.”

Hm, denk ik. Dat zei ik zelf ook altijd. En dan deed ik het toch zelf.

“Luister, je hoeft het niet meer alleen te doen. Ik ben er nu voor jou, deze komende weken. Als je wilt dat we het samen doen, dan hoef je maar te appen. Daar ben ik voor.”

“…okee :-)”

Ik zie het niet, maar hoor aan alles dat nu zijn schouders ontspannen, er ontsnapt hem een zucht en een lichte lach.

“FIJN!”

Ja jongen, heel fijn. We maken een een nieuwe afspraak en hangen op. Ik blijf achter met een enorme brok in mijn keel en een diepe dankbaarheid dat hij zich nu gesteund voelt EN dat er jongeren zijn die zoveel moed en veerkracht laten zien…

Hij kan het best alleen. 

Maar dat hoeft nu niet meer. En daar ben ik diep, diep dankbaar voor.

 

 

 

 

Kadootje!

Nu voor alle BLOG-lezers een gratis moeder-dochter conversatiespel! Vul het formulier in en je krijgt 72 kletskaartjes in je mailbox. Even uitprinten, uitknippen en voilá een super leuk nieuw gesprek met je dochter!

“Ja leuk!!! Ik wil graag het spel ontvangen en op de hoogte blijven van wat er speelt in pubermeidenland”

Pin It on Pinterest