Als ze nou eens zag wat een prachtig mens ze is…!!!
Daar zit ze aan tafel. Schouders een beetje gebogen, blik wat gesloten. De wereld heeft haar voor de zoveelste keer doen geloven dat ze echt niet goed genoeg is.
En daar zit jij als moeder of vader bij.
Je probeert haar moed in te spreken: “Jouw kwaliteiten liggen gewoon ergens anders! Jij bent tenminste eerlijk! Je bent gewoon prachtig, hun probleem dat ze dat niet zien…!”
JA, denkt je kind. Jij bent mijn moeder, dat hoor je te vinden. Blablablabla waarom doen ze dan zó?! Als ik zo super was als jij zegt, waarom haal ik dan geen hogere cijfers? Waarom heb ik dan zo weinig vriendinnen?! Hè?
Af en toe krijg ik ouders an de telefoon die zo ontzettend graag hun kind wat meer zelfvertrouwen willen geven. Die zo graag willen dat hun prachtkind ging zien wat zíj zien…Zich niet zo liet beïnvloeden door oppervlakkige vriendinnen of een schoolsysteem dat lang niet iedereen past…
Dat lukt je nooit als ouder…
Ja klote voor je, maar dat gaat je als ouder nooit lukken, denk ik dan in eerste instantie, terugdenkend aan de keren dat mijn ouders mij probeerden moed in te praten en ook denkend aan de blikken van mijn kinderen als ik dat bij hen probeer.
Ene oor in, andere oor uit. Words are wind, ze geloven me niet omdat ik hun moeder ben en uit eigenbelang handel. IK wil een gelukkig kind zodat IK geen pijn heb. Ofzoiets. Dus moet ik ze wel de hemel in prijzen.
Ik hoor ook vaak van ouders: “Femke, hoe kan dat nou, ik heb het ze al 10.000 keer gezegd en dan gebeurt er niets, terwijl als jij het zegt…”
Haha dat is het mooie van geen ouder zijn maar pubercoach. Het vertrouwen dat ik het beste met ze voor heb zonder er zelf baat bij te hebben (de rekening is toch al betaald 🙂 ), de neutraliteit van een buitenstaander en natuurlijk de complimenten van iemand die wel weet hoe je complimenten geeft die blijven hangen en versterken. En ja, er zijn ook complimenten die juist onzekerder maken, helaas.
Als ouder worden je adviezen, je complimenten, alles wat je zegt als ‘les’ eigenlijk, door je pubers met een dikke vette korrel zout genomen als al dat. Ik gun ieder kind een onafhankelijk iemand die ze geloven en die ze versterken. Ik weet zelf ook nog een aantal mensen, een aantal zinnen van die mensen uit mijn jeugd die me nog steeds op kunnen beuren.
– Een lachende economieleraar die zei: “Je gaat dit vak toch niet als einexamenvak kiezen, hè?” Hij keek me lachend en waarderend aan en ik leerde dat je niet alles hoeft te kunnen om gezien te worden.
– Een leraar Engels die tegen mijn ouders zei: “Dan is ze geniaal!!!” toen hij van mijn ouders hoorde dat ik nooit huiswerk deed. Elke keer als ik onzeker was voor een toets dacht ik: “HA maar ik ben geniaal” en ik kreeg een dikke grijns op mijn kop en knalde de toets er door. (Met wisselnde resultaten :-)).
– Een kennis van mijn ouders die me uit liet huilen en me mijn ‘kinderachtige’ puberverdrieten gewoon uit liet spreken en me liet voelen dat ieder recht heeft op haar eigen pijn en jouw verdriet niet minder of meer terecht was dan dat van een ander.
En zo zijn er nog veel meer bronnen die ik me voor de geest kan halen, die me echt gesteund hebben zonder het te weten en die níet mijn ouders waren… En van mijn ouders had ik het toch waarschijnlijk niet aangenomen.
En toch hebben ouders een prachtige rol in het zelfvertrouwen geven aan hun pubers…
En toch heb ook ik heel veel zelfvertrouwen te danken aan mijn ouders. Ze hebben me altijd verteld hoe trots ze op me waren, hoeveel ze van me hielden en ik hoorde wat ze over me zeiden tegen anderen. Ik schaamde me wel dood natuurlijk, maar ik voel het nog. Dat vertrouwen dat ik GOED was, er mocht zijn.
Wat kun je doen als ouder?
1. HEEL TROTS zijn op je kind als heel en compleet mens. Niet alleen kijken naar de kleine negatieve dingen waar je dagelijks last van hebt. of de uitzonderlijke talenten. Sta 1x per week of vaker even bewust stil bij je hele kind, met al zijn eigenschappen en wees fcking trots!
2. Een hele mooie, gejat van Tea Adema: Het roddel compliment. Vertel trots over je kind aan iemand anders, maar wel zodat hij/zij het kan horen.
3. Zorg voor succeservaringen door niet te veel voor ze te regelen. Een zelfgeboekte vakantie voelt veel stoerder dan als je moeder het heeft geregeld. Een mailtje naar een docent die ze zelf versturen heeft aan beide kanten meer impact dan als jij naar school mailt. Etc. Je mag best voorkauwen zo nu en dan, niet alles hoeft in één keer. Maar iemand die valt en zelf weer op staat krijgt meer zelfvertrouwen dan iemand die valt en zijn moeder tilt hem op en neemt hem voortaan bij de arm.
4. Geef complimenten over HOE ze de dingen aanpakken. Niet over het resultaat. Een 3 op Duits? Dat is balen! Maar ik zag hoe keihard je je best deed! – Je hebt een kras op mijn auto gemaakt? Wel &^^&%%$ maar echt SUPER dat je het eerlijk vertelt. En hoe gaan we het nu oplossen?
5. Doe het voor doe het voor doe het voor. Wees dus ook trots op jezelf en spreek het uit. Vertel hoe eng je iets vond en hoe vet je het vond dat je je er overheen hebt gezet. Vertel hoe je die ruzie goed maakte, vertel hoe je om opslag vroeg, vertel hoe je je partner versierde of weet ik het. Laat zien dat je goede eigenschappen niet weg hoeft te moffelen, maar dat ze er mogen zijn naast de ehm wat onhandigere eigenschappen.
6. Vertel je kind tóch in woorden hoe mooi je ze vindt, hoe trots je bent, hoe grappig ze uit de hoek kunnen komen. Want ook al worden de woorden in eerste instantie aan de kant geveegd, toch blijven de zinnen hangen. Mijn moeder zei laatst: “Wat ben je toch een prachtige vrouw.” Terwijl ze ook vaak voorzichtig kan laten doorschemeren dat er best wat kilo’s af mogen, dus ik dacht ‘Yeah right, dat zeg je uit schuldgevoel om je andere woorden goed te maken.’ En toch vliegt die zin nu een paar keer per dag door mijn hoofd. FIJN!
Dat is echt zo… Wat wij als ouders vaak onderschatten is hoeveel impact onze mening (al dan niet geuit) heeft op onze kinderen. Dus herhaal herhaal herhaal je complimenten. En passent, nonchalant, onverwachts, elke avond om half zeven, intens, met een kuffel, op een lief briefje verstopt in hun bed… Grote kans dat ze het eerst allemaal wegdenken, wegrationaliseren, rollen met ogen en verzuchten
‘Ja, jij bent mijn moeder, dat móet jij wel vinden…’
En toch geloof ik dat bovenstaande waar is:
De woorden die jij nu tegen je kind zegt, worden later haar innerlijke stemmetjes. En wil je dat die aan haar kop zeiken of wil je dat ze haar bekrachtigen? Nou. Simpel. Pas je woorden aan 🙂
Sta stil bij de schoonheid en kracht van je kind, met alle eigenschappen, kronkels, eigenaardigheden en talenten, doorvoel het helemaal en geef er dan, vaak, woorden aan.
En doe vooral hetzelfde voor jezelf en je partner.
Moet jij zien hoe dat gaat werken!
Wil je weten hoe we samen jouw kind sterk in de schoenen krijgen? Vraag een gratis consult aan en dan kijken we samen naar jouw kind en jouw situatie, om te kijken wat ze (of hij) kan gebruiken om weer volop in het leven te staan.
Zelf met je puber aan de slag? – Gratis eDOEbook
Rollende Ogen en
Slaande Deuren
Drie oefeningen om weer lekker in contact te komen met je pittige pubermeid
- Vaker weer samen lachen
- Echt luisteren en
- Echt gehoord worden
- Meer samen in plaats van ‘zoek het uit’
DRIE GRATIS OEFENINGEN om voor meer contact en meer lol!
BONUS: gratis regelmatig tips en leuke ideeën ontvangen.
(uitschrijven kan altijd!)
