Waarom liegen pubers??
Ze weten toch dondersgoed dat het niet handig is? Ze weten ook dat het niet best is als je er achter komt en dat dat uiteindelijk veel vervelender is dan de (vaak best kleine) overtreding die ze begingen. Ze weten dat het jou teleurstelt en dat je er verdrietig van wordt. Ze weten dat je ze daarna een stuk minder vertrouwt en dat het ze dus uiteindelijk vrijheid kost, en respect en waardering.
Judith Herzberg schreef er ooit een gedicht over (Liedje). Dit is het eerste couplet:
“Lieg alsjeblieft niet tegen me
niet over iets groots niet over iets
anders. Liever hoor ik het
vernietigendste dan dat je liegt
want dat is nog vernietigender.”
Hiermee raakt ze een prachtige snaar: Het is superrot als er tegen je gelogen wordt. Want het getuigt niet van respect, je keuzevrijheid wordt je ontnomen, ze denken zeker dat je dom bent ofzo en je bent niet eens de moeite waard om eerlijk tegen te zijn.
Stop daar maar, want:
Als iemand tegen je liegt heeft dat helemaal NIKS met jou te maken. Echt.Helemaal.Niks.
Liegen is een beschermingsmechanisme tegen ‘Ego Death’; één van de vijf basisangsten. Huh wattuh?
Waarom lieg je zelf soms?
Al is het een leugentje om bestwil?
Je liegt omdat je kost wat het kost niet ‘minder’ wilt worden. Zeg maar, omdat je niet wilt dat jouw leukheidsquotiënt daalt. Kort door de bocht wil je het imago houden dat je hebt en niet in iemands achting dalen. En al helemaal niet in die van jezelf.
Dus lieg je.
Daar denk je meestal dus niet erg lang over na, je hebt al gelogen voor je er erg in hebt. Pubers vooral, met hun ongeremde prefrontale cortex en hyperactieve amygdala en nog zo wat dingen.
En als je dan eenmaal liegt dan ben je het bokje, want liegen is FOUT (nog een paar punten ego-aftrek), je stelt je ouders teleur (nog wat aftrek) je bent bang om betrapt te worden ( – – – ) en zo wordt steeds voordeliger om te blijven liegen, omdat de pijn van het toegeven steeds groter wordt.
Is dat logisch? Nee, totaal niet. Met logica kom je op zo’n moment ook nergens, dus logische argumenten aangeven (ik zág dat lege papiertje toch?!) heeft ook geen enkel nut.
“Wat moet ik dan doen?”
Het enige dat je op zo’n moment kan doen is zeggen: “Okee, nou, we weten beiden hoe het zit en we hebben het er later nog wel eens over, goed?”
Dan is er weer ruimte voor contact, liefde en ja, ook ratio. En ben je zelf ook weer rustig en kun je laten merken dat liegen niet werkt en niet okee is, dat het doodnormaal is dat ze af en toe iets onhandigs doet (alsof je zelf zo’n engel was, vroeger) en dat je toch liever naast elkaar door het leven gaat dan tegenover elkaar.
Als je wilt dat je kind minder liegt, dan kun je het beste er voor zorgen dat ze merkt dat ze ondanks fouten nog prima goed genoeg is. Dat iedereen fouten maakt en dat het juist stoer is om ze onder ogen te zien en er van te leren.
En HOE doe je dat dan? Hoe laat je je kind dit merken?
Begin maar eens met je eigen fouten onder ogen zien en jezelf accepteren als ‘prima mens’. Begin maar met stoppen met zelf (de) perfect(e moeder) te moeten zijn. Ga lachen om je eigen fouten (waar ze bij is) en spreek hardop de les uit die je er van leert.
En blijf herhalen dat ze goed genoeg is zoals ze is. Met domme acties en leugens en al. Zoals mijn moeder het ooit verwoordde en wat ik NOOIT vergeten ben:
“Al pleeg je een moord, dan hou ik nóg van je!”
We moeten allemaal leren hoe het werkt in het leven, toch? Die lessen houden nooit op.
En dan toch liever naast elkaar dan tegenover elkaar, toch?
Zelf met je puber aan de slag? – Gratis eDOEbook
Rollende Ogen en
Slaande Deuren
Drie oefeningen om weer lekker in contact te komen met je pittige pubermeid
- Vaker weer samen lachen
- Echt luisteren en
- Echt gehoord worden
- Meer samen in plaats van ‘zoek het uit’
DRIE GRATIS OEFENINGEN om voor meer contact en meer lol!
BONUS: gratis regelmatig tips en leuke ideeën ontvangen.
(uitschrijven kan altijd!)
