‘Dan moet je gewoon…’
Dan moet je gewoon meer bewegen en minder eten. Dan moet je gewoon niet aan jezelf twijfelen.
Dan moet je gewoon optijd beginnen. Duh.
Ja. HOE DAN?!
Nou, dan moet je gewoon echt een heeeeel klein stapje bedenken. Hilarisch klein. Belachelijk klein.
Voorbeeld:
Gister kreeg ik een
HEEELP ik moet heel veel en ik doe niks!!
berichtje van één van ‘mijn’ meiden. Ze moest elke dag een filmopdracht doen van een minuut en liep al een week achter. En nu durfde ze helemaal niet meer, natuurlijk.
Eigenlijk was ze al begonnen door mij te appen, dat was stap één die ze uit zichzelf deed. Blijkbaar was die stap dus klein genoeg 🙂
Wat ze van me verwachtte weet ik niet, maar mijn antwoord was:
“Vandaag loop je één keer naar boven, raak je met één vinger die camera aan en loop je weer naar beneden.”
Dat had ze gedaan, makkie. En toen had ze meteen maar een filmpje gemaakt.
Topmeid.
Maar zo klein dus. En dan echt zonder verwachting dat je dan dus ook wel meer gaat doen. Dat kan, maar hoeft niet.
Wat is het kleinste dat je kunt doen? Wel DOEN dus, en niet DENKEN want dat schiet in deze situatie niet op.
Iets even klaarleggen, iets aanraken, met iemand afspreken om … twee stappen in de goede richting zetten… het kan niet klein genoeg. Zo klein dat er iets grappigs met je gebeurt, iets van ‘ja zo makkelijk kan het toch niet zijn?!’
Ja. Zo makkelijk is het wel. Hard om jezelf lachen en heel heel heel klein beginnen.
Waarmee loop jij of je dochter vast? Als je me een berichtje stuurt of hieronder in de comments reageert dan bedenk ik een heel klein allereerste stapje voor je.
Dus als je vastloopt moet je gewoon even hieronder reageren. 🙂
