G-V-D

Ik vloek niet vaak en niet graag. En ik weet ook niet of ik bovenstaande titel laat staan. Maar dit gaat me echt aan het hart.

Maar mevrouw,” zei een getalenteerde, loyale, humoristische, moedige en liefdevolle jonge meid, “die van de HAVO, die zíjn toch ook gewoon beter?” 

Ze bedoelde niet dat die anderen een hoger iq hadden. Ze bedoelde niet dat ze misschien meer mazzel hadden in hun leven. Ze bedoelde niet dat Die van de HAVO ándere talenten hadden. Ze bedoelde ‘ik ben toch gewoon minder waard dan zij?’

Dat weet ik omdat ik het vroeg. We moesten er allebei om huilen.

En ik kan nu nog wel janken als ik er aan terugdenk. [herhaalt de titel in haar hoofd] 

Hoe halen we het in ons hoofd om als hele samenleving te bepalen wat je ‘hoger’ of ‘lager’ maakt? 

Van jongs af aan worden wij en onze kinderen gebrainwashed met het ideaal van het logisch denken, intelligentie en cognitieve vaardigheden.

Dat is gewoon het kortwieken van de mensheid, het kortwieken van de jeugd en de toekomst.

En dat betekent dus dat er heel veel kinderen altijd onderaan bungelen qua prestaties. Want kleine kinderen weten donders goed waar waarde aan wordt gehecht. Kijk maar naar waar de rapporten over gaan. Kijk maak naar maantje zonnetje sterretje. En als het niet in cijfers of plaatjes gemeten wordt, dan wel in de trotse blikken van ouders, tante’s en ooms, opa’s en oma’s. 

Hoeveel aandacht er ook wordt besteed aan ‘andere talenten’; zolang het meetsysteem alleen cognitieve vaardigheden meet zijn de kinderen niet zo dom om te denken dat al die andere vaardigheden echt evenveel waarde hebben.

Ik word er kotsmisselijk van.

Al die prachtleerlingen die ik in de jaren langs heb zien komen; ik kan ze doen omdenken, ik kan ze leren opstaan na een val, omgaan met teleurstellingen, bewust leren kiezen en ‘nee’ leren zeggen.

Maar wat ik niet kan is de overtuiging wegnemen dat de samenleving nou eenmaal meer waarde hecht, meer status geeft aan ‘hoger opgeleiden’. 

En daar snijden we ons als samenleving enorm mee in de vingers. Niet alleen de leerlingen hebben er last van, wij ook. Ik durf zelfs te beweren dat de vereerde (okee en niet on-nuttige) ‘economie’ er enorm bij zal welvaren als voortaan het meetbare curricilum 50% zouden laten bestaan uit cognitieve vaardigeheden, 30% uit sociaal-emotionele vaardigheden en 20% uit praktische vaardigheden.

Ofzo.

‘Jamaar het kost nu al veel te veel tijd om ze te leren lezen en rekenen…’

Zou het geen tijd schelen als je ze ook leert doorzetten (op een positieve manier)? Als je ze leert omgaan met tegenslag? Als je ze elkaar leert respecteren en wie weet als je ze leert complimenten te geven en te aanvaarden?

‘Jamaar dat is toch de taak van de ouders?’

Waarom? Dat is de taak van ons allemaal. Als wij als ouders ze leren dat ze er mogen zijn als heel en compleet mens en op school telt alleen intelligentie en cognitie, wie geloven ze dan? 

Ik moest al praten als brugman toen de juf ooit een grapje maakte over dat water eigenlijk tranen van huilende bloemen waren en mijn kind dat serieus nam (of zoiets). JUF had het gezegd!

Ik wil niet dat er kinderen zijn die het gevoel hebben dat ze ergens onderaan bungelen. Ik wil niet dat mijn prachtige, getalenteerde leerlingen denken dat anderen beter zijn omdat ze toevallig andere gaven hebben meegekregen.

Ik vind het allemaal supergemeen en stom en vooral: Onnodig.

Pas je curriculum aan zodat andere vaardigheden even meetbaar en van waarde zijn als de cognitieve.

Geef cijfers voor inzet, moet loyaliteit, menselijkheid, mededogen en de kracht om sorry te zeggen. Dan bungelt er niemand meer onderaan.

En laten we, vanaf dat er sprake is van de middelbare school, heel er duidelijk zijn dat er NIKS beter is dan iets anders. Het is anders. Je kiest de opleiding waarmee je tot volle wasdom, volle bloei kunt komen. Alle opleidingen hebben voordelen en nadelen.

Schrijf de opleidingen kris-kras over het bord, maak er geen lineair ding van…

Echt… please. Ik vloek niet vaak en smeken doe ik uit princiepe al helemaal niet, maar hier maak ik een uitzondering voor.

Please please please laten we dit met zijn allen oplossen. Ik WIL dit gewoon niet nog veel langer hoeven oplossen, leerling voor leerling.

Laten we het samen doen en het niet meer hebben over laag/hoog of niveaus

Laten we onze jongeren prijzen om inzet, moed, liefde, kracht, humor, flexibiliteit, creativiteit.

Laten we vooral echt luisteren en kijken naar wat voor wonderen onze kinderen al zijn zonder dat ze aan welke verachtingen dan ook hoeven te voldoen.

Want dat zijn ze. 

En laten we dat zo houden.

 

 

 

 

Kadootje!

Nu voor alle BLOG-lezers een gratis moeder-dochter conversatiespel! Vul het formulier in en je krijgt 72 kletskaartjes in je mailbox. Even uitprinten, uitknippen en voilá een super leuk nieuw gesprek met je dochter!

“Ja leuk!!! Ik wil graag het spel ontvangen en op de hoogte blijven van wat er speelt in pubermeidenland”

Pin It on Pinterest